De afgelopen jaren hebben we veel verschillende pelgrimswegen naar Santiago de Compostela in noord-west Spanje bewandeld. Die tochten op de camino’s de Santiago hebben ons veel gebracht. Bijvoorbeeld hoe eenvoudig het leven kan zijn.
Om gedurende vele weken achtereen gemiddeld 25 kilometer per dag te wandelen, nacht na nacht te slapen in een stapelbed in herbergen in slaapzalen vol met snurkende medepelgrims. Je hele hebben en houden in een rugzak van nog geen 10 kilo op je rug, regen, wind, sneeuw en de hete zon trotserend.
Ontmoeten
Je ontmoet tijdens die vele wandelingen een hele schakering aan medemensen. Niet alleen medepelgrims uit landen uit de hele wereld maar ook vele locals zoals winkeliers, herbergiers, barkeepers, enzovoorts. Allemaal hele behulpzame en lieve mensen. Allemaal met hun eigen verhaal en levensgeschiedenis. Soms gewone verhalen, soms ook hele persoonlijke situaties die je te horen krijgt.
Na verloop van vele dagen wandelen, de ontelbare en soms ontroerende ontmoetingen en al die bijzondere verhalen besef je dat je zelf heel erg dankbaar bent dat je al die ervaringen mag meemaken. Dankbaar voor wat je in je eigen leven allemaal ten deel is gevallen. Het leven is tenslotte niet voor iedereen altijd een gemakkelijk te bewandelen pad.
Op de camino ga je waarderen wat anderen voor je doen, jou aandacht geven als je het fysiek of mentaal moeilijk hebt, voor een luisterend oor, een arm om je schouder, voor elk helpend gebaar.
Teruggeven
We hebben ons de laatste jaren afgevraagd wat wij op onze beurt terug zouden kunnen geven aan de camino. Zouden we een eigen herberg beginnen om de pelgrim te ontvangen in een sfeer die we zo vaak hebben mogen ervaren? Een sfeer van gastvrijheid, van warmte, van vriendelijkheid en empathie. Wilden we dat of voelden we ons dan weer vastzitten in een keurslijf terwijl we in feite op zoek waren naar vrijheid? Ook al hebben we mooie plekken gezien die erom vroegen om weer opgeknapt en bewoond te worden en pelgrims te ontvangen, toch hebben we daar uiteindelijk heel bewust niet voor gekozen.
Liever nog dan een veilige haven voor pelgrims te zijn op een vaste plek ergens op de camino, wilden we juist verder blijven reizen en ontdekken, onze eigen camino blijven bewandelen. En zie, zo kwam eind 2018 een opleiding voor allround masseur voorbij die ons in staat stelde iets nieuws te leren, niet met ons hoofd maar juist met onze handen en die ons tegelijkertijd de gelegenheid gaf deze nieuwe vaardigheid toe te passen op onze pelgrimstochten. Dit was iets wat we overal ter wereld zouden kunnen doen. Hiermee vielen alle stukjes op hun plaats.
Dankbaarheid
In onze zomervakantie afgelopen augustus zijn wij met onze massagetafel naar noord-Spanje vertrokken. Hier hebben we op verschillende plekken langs de Camino Frances onze mobiele massage-unit neergezet en vermoeide pelgrims gemasseerd. Heel vaak duurde het even voordat we iemand op onze tafel kregen maar hadden we eenmaal één pelgrim op de tafel dan volgden er direct meer en ontstond er vaak ook een rij wachtenden.
Het was voor ons een onverwacht succes. Temeer ook omdat we geen vaste prijs vroegen maar het, in de geest van de camino, aan de betreffende persoon overlieten wat te geven voor de ontvangen massage, zo genoemd “donativo”. Onze opbrengst heeft ons regelmatig in positieve zin verbaasd. En dat niet alleen. Heel regelmatig kregen we complimenten over onze massages zoals “you saved my day” en “I am an old lady but now I feel like a young girl again”. We ontvingen ook vele duimpjes en hugs.
Die complimenten golden niet alleen voor ons maar zijn ook voor de docenten van de massageopleiding die ons geleerd hebben hoe met cliënten om te gaan, hoe ze netjes toe te dekken, hoe op onze houding te letten en bovenal hoe te masseren. Want, ook al zijn we pas halverwege de opleiding, we hebben inmiddels genoeg bagage en zelfvertrouwen om een goede massage te geven en dat is te danken aan onze massageopleiding.
Daarnaast was het vertrouwen dat we van al die vriendelijke hospitaleros/as kregen om onze massage-unit te mogen plaatsen boven verwachting. Dus ook aan hen onze welgemeende dank voor hun gastvrijheid en het beschikbaar stellen van een mooie plek voor onze massagetafel.
De herbergen en locaties waar we in augustus hebben gestaan en in totaal ruim 70 massages hebben verzorgd zijn achtereenvolgens Roncesvalles, Casa Baztan in Uterga, Albergue de Peregrinos in Nájera, Hontanas, Albergue Municipal in Fromista, Albergue Parroquial Karl Leisner in Hospital de Órbigo, Albergue Municipal in Villafranca del Bierzo en tot slot via een uitnodiging op Facebook bij Ton en Ria in de Albergue Ponte Ferreira langs de Primitivo.
Al met al hebben we heel veel plezier gehad en we zijn blij dat we op deze manier de pelgrims hebben kunnen helpen!
Marlinda Renes & Bart Uelen